Keilend door het leven: van pakezel naar dansende stenen

De groeiende ballast op je schouders

Stel je voor dat je elke dag een onzichtbare rugzak draagt. Elke keer dat je een emotie ervaart maar niet volledig verwerkt, voeg je een steen toe aan deze rugzak. Misschien is het een klein kiezelsteentje van een moment van frustratie dat je inslikte, of een zware rots van een diep verdriet dat je nooit de ruimte gaf. Of draag jij de ballast voor een ander? In het begin merk je het nauwelijks, maar na verloop van tijd wordt de last zwaarder. Je schouders verkrampen, je ademhaling wordt oppervlakkiger, je lichaam voelt moe. En als je niet oppast, loop je krom als een pakezel met een veel te zware last.

We denken vaak dat emoties iets tijdelijks zijn, dat ze komen en gaan zoals golven op de zee. Maar wat als ze niet verdwijnen? Wat als ze, wanneer ze niet erkend en gevoeld worden, ergens in je lichaam een plekje zoeken? Je lijf als opslagplaats van wat je niet wilde of kon voelen. En geloof me, je lichaam heeft geen Marie Kondo om al die opgekropte emoties netjes op te ruimen.

Wanneer de last voelbaar wordt

Soms word je je pas bewust van het gewicht als je klachten krijgt. Een aanhoudende pijn in je nek, een drukkend gevoel op je borst, een vermoeidheid die niet overgaat. Je probeert van alles: rust nemen, gezonder eten, misschien zelfs therapie. Maar zolang de stenen in je rugzak blijven zitten, blijft de last bestaan. De zwaartekracht volgens de natuurwetten werkt altijd. In je nadeel, maar ook in je voordeel. Anders zou je de trap bijvoorbeeld niet af kunnen lopen…

Tijd om je rugzak open te gooien

Stenen kunnen gaan schuren, hun scherpe randen snijden in je lijf zonder dat je precies weet waarom. Een oude teleurstelling die je nooit hebt verwerkt, een angst die je hebt genegeerd – ze worden een (onbewuste) bron van spanning. Hoe langer ze blijven zitten, hoe dieper ze zich verankeren. Het lichaam vergeet niet wat de geest probeert te negeren.

Maar wat als je die rugzak eens opent? Wat als je niet langer bang bent voor wat je zult vinden? Misschien ontdek je dat sommige stenen lichter zijn dan ze leken. Dat andere juist mogen worden opgepakt, bekeken en bewust losgelaten. Het is geen gemakkelijke reis, maar het is wel de weg naar verlichting. En nee, je hoeft geen geologiestudie te volgen om te begrijpen welke stenen je beter los kunt laten.

Hoe vaak stoot jij je aan dezelfde steen?

Niet alle stenen in je rugzak zijn echter alleen een last. Sommige dragen ook wijsheid in zich, lessen die je onderweg tijdens je reis hebt geleerd. Net als natuurstenen en kristallen hebben ze een unieke energie en boodschap. Rozenkwarts kan bijvoorbeeld liefde en zachtheid symboliseren, terwijl amethist staat voor inzicht en heling. En wat dacht je van tijgeroog, dat je moed en focus geeft? Of labradoriet, die je beschermt tegen negatieve energieën? Misschien hoef je sommige stenen niet weg te doen, maar alleen opnieuw te bekijken, vanuit een ander perspectief.

Spaceholder van je eigen reis

Sommige stenen in je rugzak zijn daar niet om je tegen te houden, maar om je te ondersteunen. Ze zijn de spaceholders van jouw transformatie – de stille getuigen van je groei. Zoals een berg stevig staat in de storm, kunnen bepaalde ervaringen je juist houvast geven, een baken zijn in roerige tijden. Het zijn de stenen die je niet blokkeren, maar juist stabiliteit brengen.

Keilen: de kunst van loslaten

Soms zijn er stenen in je rugzak die je niet hoeft te bewaren, maar ook niet zomaar kunt laten vallen. Wat als je ze zou kunnen keilen? De kunst van het zó gooien van platte stenen dat ze huppelen over het water voordat ze zinken. Sommige emoties vragen om precies dat: niet direct dumpen, maar speels loslaten, ze even laten stuiteren in het licht voordat ze zachtjes verdwijnen in de diepte. Een bewuste manier van afscheid nemen, zonder zwaarte, zonder spijt.

Van ruwe kei naar gepolijste kracht

De natuur laat ons zien hoe stenen in de loop der tijd gevormd worden door druk, water en beweging. Wat eerst ruw en scherp was, kan uiteindelijk glad en glanzend worden. Zo kunnen ook de ervaringen in jouw rugzak je vormen, niet als last, maar als kracht. Misschien draag je geen ballast, maar juist een collectie edelstenen die jou iets willen vertellen. Het is een uitnodiging om te ontdekken welke stenen je mag loslaten en welke je mag koesteren.

Je bent kei-goed!

Misschien zijn sommige stenen in je rugzak juist de bouwstenen van je innerlijke kracht. Ze vormen de fundamenten van wie je bent, de lessen die je hebt geleerd en de inzichten die je hebt gekregen. In plaats van ze weg te willen doen, kun je ze stapelen tot een stevige basis. Net als een oude tempel die blijft staan door de zorgvuldige plaatsing van elke steen, zo bouw jij aan jezelf – met alles wat je hebt doorgemaakt en overwonnen.

Laat Quantum du Loup je gids zijn

Bij Quantum du Loup help ik je deze rugzak stap voor stap te verkennen. Door middel van een Lecher-antenne meting, PSYCH-K, craniosacrale therapie en geluidstherapie ondersteun ik je in het loslaten van wat je niet langer hoeft te dragen. Niet door de stenen voor je weg te nemen, maar door je te helpen ze zelf te erkennen, los te laten en stuk voor stuk weg te keilen.

Je hoeft niet altijd sterk te zijn. Je hoeft niet alles alleen te dragen. En vooral: je hoeft niet te blijven lopen met een rugzak vol stenen die niet van jou zijn of niet meer bij je horen. Sta jezelf toe lichter te worden. Samen halen we de onderste stenen naar boven.